Kader Şiiri - Mehmet Hanifi Keskin

Bilemedim suçlu sen misin,ben mi?
Ne çok işler açtın,başıma kader.
Yoksa şu herşeyi yıkıp giden mi?
Yok,sen zehir kattın,aşıma kader.

Hayatın tadını alamadım ben,
Birinin gönlüne dolamadım ben,
Adam gibi adam,bulamadım ben,
Kimleri çıkardın karşıma kader.

Olmadım hayatta asla kula kul,
Başım dik her zaman,getirmedim zul,
Kış ayında tamam,ettim de kabul,
Erken kar yağdırdın başıma kader.

Attığım oklarım hedef bulmadı,
Çok söz veren oldu,kimse tutmadı,
Sakınsam da her ne kadar olmadı,
Değdi kurşunların kaşıma kader.

Kapanmaz açılan gönül yarası,
Sevgi duvarının düştü sıvası,
Aklar elin oldu,bende karası,
Acımadan kıydın yaşıma kader.

Yük oldum yaşarken sanki sırtında,
Hesap veremezsin Allah katında,
Rahat bırakmadın toprak altında,
Saygın da yok mezar taşıma kader.

(Kahramanmaraş 18.02.2010)