Kader Şiiri - Ebru Ünver

KADER

Dün Radyoda biri vardi, ben girmedim, yazdiklarini okudum, anlattiklarini
Diyorki:
Birini sevdim, cok sevdim, oda beni sevdi, hemde cok sevdi. Nasil anlatsamki bu sevgiyi, cok cok sevdik iste.. Ötesi var mi? Onu Almanyaya gelin vermek istediler, isteyeni varmis, Almanyaymis, rahat olurmus, bir eli yagda bir eli balda! Burada cikmazmis böyle kismet bir daha, cikmazmis!

Sevdim, cok sevdim, oda beni sevdi ha, cok sevdik
Daha ötesi var mi?
Agladi, yalvardi, yok dediler, mecbursun dediler olmadi dövdüler
Taktilar nisan yüzügü diye parmagina kelepceyi
Cok agladi, cok agladik, kücüktük, toyduk ama sevebilecek kadar büyüktü yüreklerimiz, savasamayacak kadar ürkektik!

Üzülme dedi
Ne yapar eder atarim ben bu nisani, istemem senden gayrisini
Armadi! Atamadi!
Kader dedi ve sonra gitti…
Ben ise; bende kader dedim, dedim ama ne o beni ne ben onu hic unutamadik ki!

O evli hala, bir eli yagda bir eli balda degil ama
Sirtindan dayak, karnindan bebek eksilmiyor iste
Ben, bende evliyim
Cocuklarim var, yinede sevemedim ondan baskasini
Itiraf ediyorum,
senede birgün diyorya sarkidaSenede birgün
18 agustosta sesini duyuyorum sadece
Her sene korkuyorum acaba duyabilecekmiyim bu sene sesini diye
Duyacakmiyim sesini yarimin
Belkide öldü, kim bilir
Bilmiyorum, sadece yarini beklyiorum ve bugünde Allaha canimi bir gün daha bagislamasi icin dua ediyorum
Ben onu seviyorum, o beni seviyor
Cok seviyoruz birbirimizi
Ötesi var mi?
Ama
KAder diyoruz adina
KADER! ! !

Ebru Ünver