Kader Şiiri - Mahmut Edip Kuğucak

Doğuştan kaderim yüzüm gülmedi
Ne anam ne babam beni bilmedi
Bir ömür gözlerim çağladı durdu
Akan göz yaşımı kimse silmedi

Kaderim düşürdü beni çileye
Akrabalar akrep baktı fileye
Ne bacı ne kerdeş ne oğul uşak
Delisin dediler döndüm keleğe

Ne anam yar oldu ne babam diyar
Doğuştan düzenim tutmadı ayar
Oğul uşak huysuz hepsi saygısız
Son demdede namertleşti sadık yar

Kocadım dostlarım artık kocadım
Dert çile gam kederlerden bocadım
Sefaletim bitmez ahu zarım var
Bilmemki göçmeme kaldı kaç adım

Göçüşe hazırım düzensiz handan
Çileli bu başım kurtulur gamdan
Ömrümün son demi ağır geliyor
Dert çile çekmekten usandım candan

Feryatlara düştüm duyan yok beni
Sayılmadım sevip sayan yok beni
Stres üstü streslerden bunadım
Rotasını hepten kaybetti gemi

Ömrümün son demi düştüm ağıda
Candan yarim yokki efkar dağıda
Barhanam yüklendi göçüşe hazır
Ehvalimi yazdım çizdim kağıda

Mahmut'um ne gördüm neler yaşadım
Dert çile gam keder attım boş adım
Ömrüm geldi geçti bir gün görmedim
Neye yarar artık boşa feryadım