Bir çocuktum henüz ayaklarım çıplak
Dolaştım köy meydanını korkak korkak
Sonra oturup ağladım hıçkırarak
O garibi sorarsnız benim ben
Vücudum bir kemik bir et, bir deri
Bazen açlık bana öptürür yeri
Alın yazısı her kulun kaderi
O garibi sorarsanız benim ben
Çocukluğumun can damarıydı ekmek
Akşamdan akşama yenir sıcak yemek
Yürümem için biraz enerji gerek
O garibi sorarsanız benim ben
Simit ile ayran lükse kaçardı
Yoğurt soframıza neşe saçardı
Isınınca yüzümde güller açardı
O garibi sorarsanız benim ben
Senede bir alınırdı ayakkabı
Giysilerim yoksulluğumun ayıbı
Anılarım silinmez bir beton kalıbı
O garibi sorarsanız benim ben
Aydınlığa hasretti gecelerim
Gaz lambasına alıştı gözlerim
Rüyamda hergün annemi özlerim
O garibi sorarsanız benim ben
Küçük yaşta görmedim ana sevgisi
Karardı ömrümün gündüzü gecesi
Bulmak için gurbeti sordum neresi
O garibi sorarsanız benim ben
Giderken gurbet ele dur dedi felek
Taktı koluma ela gözlü bir melek
Sil gözyaşını ağlamaya ne gerek
O garibi sorarsanız benim ben
Evlenince sarıldım yuvama
Bir ışık girdi gönül odama
İnandım kaderime daima
O garibi sorarsanız benim ben
Onun için hoşlanmam karanlıktan
Ürkerim her mevsim sudan soğuktan
Vazgeçtim kadere hesap sormaktan
O garibi sorarasanız benim ben
Siz hiç yoksulluk yaşadınız mı?
Böyle kadere inandinız mı? İ
İşte hayatım anladınız mı?
O garibi sorarsanız benim ben
Kayıt Tarihi : 12.1.2009 13:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayatımın resmini yazılarla ifade etmeye çalıştım.Halen sudan.soğuktan ve karanlıktan hiç hoşlanmam.Şimdiki nesil çok şanslı ama bunun değerini malesef bilmiyorlar.
Severek ve içime sindirerek okudum. Tebrikler sevgili dost...
Tam Puan + Ant.
Selam ve sevgilerimle....
Nafi Çelik
TÜM YORUMLAR (5)