Kader Şiiri - Sibel Topaloğlu

ben ki hayaller kurdum
nice bahçelerde koştum
el ele onunla, sarmaş dolaş
kâh gülen gözlerine öpücükler kondurdum
kâh sımsıkı sardığı kollarında düşler gördüm
benim di dünyalar o zaman
sevgiydi her uzvuma sahip olan
hep öyle kalsın
bedenimi sarpa sarsın istedim
gözlerimden acıyla yoğrulmuş damlacıklar akmasın
kalbim sızlamasın istedim
kısa sürdü, belki günlerdi mutlu eden
sayılı günler yalnız
belki hiç bitmesin istediğim
anlık ama deli dolu
yaşanılması haz veren
en çılgın arzulardan daha yoğun
küçücük anlardı hissedilen
işte böyle bir duygu seliydi
hayat kadar gerçek
kader gibi boyun eğdiren
belki sevgiydi adı konmayan
belki aşk, hatta belki de kaderdi
adı konulmadan yaşanması gereken
yalnızca kader..