Kader Şiiri - Tevfik Kara

Bir parkta
El ele tutuşup oturamadık
Diz dize konuşamadık
Arzu ile dolduk
Yandık-tutuştuk ama kavuşamadık
Üzülme bir tanem kader utansın.
Şu yalan dünyada
Gezmediğim, dolaşmadığım
Yer kalmadı
Bir seyyah gibi
Dolaştım durdum
Dostlarımdan Teselli aradım
Ne yazık ki gözyaşı buldum
Unuttum neşeyi
Gam ile keder doldum
Üzülme arkadaş kader utansın.

Hayat çileli bir serüvenmiş bilemedik
Göz göze geldik ama gülemedik
Hiç Kimselere sevgimizi
Bile söyleyemedik
Üzülme aşkım kader utansın
Diyelim gitsin!
Plettenberg-2005