Kader Şiiri - Mesut Çetinkaya

Bir bebek ağlıyor daha yeni gelmiş dünyaya
Savunmasız ihtiyacı var sıcak bir yuvaya
Açmış gözlerini etrafına bakınıyor
Burası hiç ana kucağına benzemiyor

Emanetti bu yavru Allah! tan annesine
Ama bırakılmıştı bir caminin bahçesine
Hayvanlar bile kıyamazken yavrusuna
Bırakıldı soğuk ve ayazın kucağına

Gecenin ayazı çökmüştü üzerine
Savunmasız yatıyordu bir sepetin içinde
Camiye gelenler bir ağlama sesİ duydu
Vicdansız anneye lanetler okundu

Anne is ağlayıp isyan ediyordu
Kaderine bin türlü lanetler okuyordu
Oysa kendi çiziyordu kaderini insan
Ama isyan etmekti işin kolayı olan

Zengin bir çocuğa gönül vermişti
Bu hayattan kurtuluş biletiydi
Ama gerçeği görüp uyandığında
Artık bir bebeği vardı karnında

Kurtuluş biletine amorti bile çıkmadı
Sevdiğim dediği bir daha arayıp sormadı
Ailesi evlatlıktan dışladı olayı öğrenince
Oda bıraktı günahsız evladını cami bahçesine

Şimdi ne suçu var kaderin bu durumda
Zorlamı soktular seni o adamın koynuna
O hayattan kurtulmanın yolu okuyup gelişmekte
Şimdi hatanın cezası bu bebeğe ödetilmekte

Cemaat karakola götürdü bebeği
Yavrucuk orada gördü ilgiyi şefkati
Devlet bu bebeği büyütüp okutacak
Ama anne sevgisinin yerini kim dolduracak

O çocuk şimdi büyüdü adam oldu
Sevdiğiyle evlenip mutlu bir yuva kurdu
Kurtuldu o hayattan çok çalışıp okuyarak
Ama büyüdü annesine hep nefret duyarak

Annesi ise evlendirildi biriyle ayyaşın
Bilemedi hiç tadını sevginin aşkın
Ömrü boyunca çekti cezasını
Ona verilen emaneti sahipsiz bırakmanın

Bu durumda acınacak olan kimdir
Ömrünce gülmeyen acı çeken annemidir
bebeğine de kendine de çok yazık etti
bunun suçu yalnızca kahpe kaderin mi

çok kadercilik yoktur İslam dininde
insanoğluna verilmiş cüz-i irade
gösterilmiş sana iyi yolda, kötüde
yanlış yolu seçmenin günahı sende