Kader Şiiri - Firdevs Rahman

Seni sevmek varmış kaderimde.
İstemek, özlemek varmış.
Çaresizlik içinde seni çare olarak görmek.
Zamanı senin için lanetlemek, hayallerimin bile beni avutamayacağı beklentiler içinde,
sevgi içinde kaybolup giden benliğimin, hasret içinde bedenini özleyen,
yanıp tutuşan tenimin esiri olmak varmış.
Dinlediğim şarkıların her noktasında, her virgülünde seni vurgulamak varmış.
O soğuk rüzgarlara rağmen yüzümde yansıyan ışığınla ısınmak varmış...
Gecelerimin senin için bölünmesi varmış.
Bu dünyada ikinci kez seninle var olmak varmış.
Ve bütün bunları senden gizleyerek sadece yazılarınla ya da sesinle avunarak yaşamak varmış.
Söylesene, bu var oluşun ortasında, yok oluşları nasıl düşünürüm?
Senin ufacık bir parçanla avunmak bile hayatımı cennete çevirirken seni tamamen kaybetmek
Tüm engelleri, olumsuzlukları, acıları düşünerek, umutsuzluğumu hasretime ekleyerek seni seçtim.
Vazgeçemem, vazgeçmem de.
Olur da bir gün bu hataya düşersem, işte o gün kendimi de yitiririm.
İnsanlara olan saygımı, sevgimi, inancımı, her şeyimi kaybederim