Bakarsan bir gün onların,
kader diye yazdıklarına
gülmeyi unutursun.
İnanırsın sende belki kadere,
inanırsın kaderlere...
Kimi açtı,
Kimi de çulsuz.
Bir metre bezdi kader.
Bir çanak aşa,
yarım meteliğe değişiveren..
yazılabilen...
Kim inanır,gerçekleri görmeden?
Elbet kader deyip gülecek.
Kim diyebilir ki kaderi budur?
Bilmezki, kadere güçlü yön verecek.
Güçsüz gülmeyecek,
yazısına ağıt diyecek...
Kader;
güçlünün elinde silah.
Güçsüzü her gün öldüren.
Kader,
çorak tarladaki fidanın öyküsü.
Fakirin,
fakirliği kader...
(Denizli-1.9.1976)
Ayhan HızKayıt Tarihi : 8.11.2006 18:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
güçlünün elinde silah.
Güçsüzü her gün öldüren.
Kader,
çorak tarladaki fidanın öyküsü.
Fakirin,
fakirliği kader...' Üstat analitik çözümlemeye gidilmeliydi bence. Güzel girilmiş bir şiir ama çok genelleme ile bitirilmiş. Saygılarımla.
TÜM YORUMLAR (2)