Kader Şiiri - Ruhan Karaelmas

Ağlamak var, gülmek yok.
Çile çok, çaresi yok.
Acı çekmek insanın,
Kaderinin parçası.

Acı çekip dayanmak,
Hüzünlenip ağlamak.
Sonsuz dertlere yanmak,
Kaderinin parçası.

Bunu hiç kimse bozamaz.
Kaderi değiştiremez.
Ne zaman biter bilinmez.
Sabretmeyenler sevinmez.

Gülümseyip güçlü olmak,
Sabredip huzuru bulmak,
Mazileri hatırlamak,
Kaderinin bir parçası.

Korkup birine sığınmak,
O yalnızlığı paylaşmak,
Ve mutluluğu aramak,
Güzel huzura kavuşmak,

Özgürlüğü yakalamak,
Bunun için çabalamak,
Beklenen rahatı bulmak,
Kaderinin bir parçası.

Hata ve yanılgıya düşmek,
Gülmek, şaşırıp düşünmek,
Pişman olup ta üzülmek,
Kaderinin bir parçası.

Kötülere kurban gitmek,
Şeytanın oyununa gelmek,
Bunları yenmek istemek,
Kaderinin bir parçası.

Kaderde hemen pes etmek,
Bomboş ölümü beklemek,
Ve de sonum geldi demek,
Korkup kaderi bilmemek.

Ecelin başa gelmesi,
Ömrün o anda bitmesi,
Yaşamın sona ermesi,
Kaderinin bir cilvesi.

Kader kalın bir kitaptır.
Yazısız okunmayan kitap.
İşte bu kader kitabı,
İnsanın alnında yazılı.

Bunu hiç kimse yazamaz.
Bu yazıyı okuyamaz.
Düşünse bile bulamaz.
Kimse hiçbir şey yapamaz.

İşte alın yazısı bu.
İnsan huzuru da bulur.
Kadere kurban da olur.
Bu kaderin bir oyunudur.

İnsan her şeye başkaldırır.
Ama bu kadere hayır.
Kaderinin kurbanıdır.
Huzur sabrın sonundadır.

Acısıyla tatlısıyla,
Derdi ve mutluluğuyla,
Hatası başarısıyla,
Hastalığı sağlıyla,

Bir gülüp de, bir ağlamak,
Üzgünken mutlu olmak,
Sürprizlerle karşılaşmak,
Bu da kaderi yaşamak.

Bütün insanlar özgürdür.
Herkes kadere mahkumdur.
Kaderin sonu ölümdür.
Bu da benim son sözümdür.