köhne bir mekan deniz kenarı,
masamda birkaç meze,bir şişe rakı.
derinden gelen eskiye dair şarkılar,
onlara eşlik eden dalgalar.
kadehimi kaldırıyorum kendime,
yine yalnızım kendim kendime.
seneler izler bırakıp ilerledikce,
kadehimle ben bütünleştikce
aramıza kimse giremedikce
kadehimi kaldırıyorum kendime,
yine yalnızım kendim kendime.
balıkcı tekneleri geçiyor uzaktan,
selamlaşıyoruz bir ağızdan.
derin bir of çekiyorum,
ömrümü böyle bitiriyorum.
şişenin dibi göründü bile,
gece gömüldü sessizliğe.
kadehimi kaldırıyorum kendime,
yine yalnızım kendim kendime.
Kayıt Tarihi : 8.1.2005 14:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Şair Shimalwest](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/01/08/kadehim-ve-ben.jpg)
gece gömüldü sessizliğe.
kadehimi kaldırıyorum kendime,
yine yalnızım kendim kendime.
ÇOK KEYİFLİ BRİ ŞİİR OKUDUM. OKADAR YALIN VE İÇTEN BİR ŞİİR Kİ TEBRİKLER...
TÜM YORUMLAR (1)