kadeh Şiiri - Ölüler Konuşmaz

Kadeh kaldırıyorum masada,
Yalnızlığımla baş başa,
Ne bir boğaz manzarası,
Nede piyer lotinin kahvesi,
Etrafımda hasretin pir dolanıyor,
Karanlık mı karanlık odam,
Hayalin bir mum alevi gibi,
Umutsuzluğu inat,
Karanlığın bir ucunda yanıyor,
Ne kadar çaresizim,
Ne kadar güçsüz,
Fırtınalar kopuyor,
Yaralı yüreğimin ortasında,
Dalgalar dövüyor yüreğimin her köşesini,
Savruluyorum çaresizce,
Fırtınaya tutulmuş sandal gibi,
Gök gürültüsü naralarım,
Haykırıyorum çaresizliğimi,
Aslında ne kadar uzak bana ümitlerim,
Çaresiz namelerde teselli arıyorum,
Damla damla süzülüyor gözyaşlarım,
Aynada bakmaya tiksindiğim yüzümden,
Bir çocuk gibi,
Hıçkırıklara boğuluyorum,
Ve son kez kaldırıyordum yalnızlığın kadehini.