zamanın ruhuna doymaya niyetli
bir kadehti başıboş duran
sonradan öğrendi ki
yok zamanın ruhu ne de onun gibi bir eli
tutmaya niyetli…
kabullendi kendi kendine
yalnız bırakmıştı aşkı onu Vareden’in kutsi mesafelerinde
“ah ben mahçubun
onsuz bir mahçubum …“ diye diye
tevekkülden sufileşir mi günün birinde…
Kayıt Tarihi : 22.1.2008 01:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)