Kadavra'nın Hikayesi Şiiri - Aslıhan Soydaş

Bir masa; üstünde cansız bir beden,
uzanmış sere serpe..
Bir güneş doğuyor; çok erken.
Sızıyor tılsımlı ışığı
açık kalmış pencereden.
Bir kadın, bakıyor ölüye çok boş.
Bir oda, oda ki her yer her yerde, çok loş..
Bir kitap, yazıyor hayatın anlamı bu' diye.
Bir ruh, kaçmış bedeninden, girememiş geriye.
Sıkıntılı, boşlukta anlamsız salınımlar içinde.
Kıvranıyor acıyan yerinin neresi olduğunu bilmeden öylece.
Bir kalp, bir kalp ki soğuk, kıpırtısız kanı çekilmiş bir kalp.
Ama belli ki zamanında çok sevmiş bir kalp.
Güneş yükseliyor iyice pembe farlı gökyüzünde.
Aydınlanıyor yüzü ölünün.
Çok tanıdık bir yüz.
Bakakalıyor kadın sessizce..