Kadavra Şiiri - İsa Erkol

Bir kadavra kadar kıymetim yoktu gözünde
Hep işe yaramazdım
Hep duyarsızdım, tutarsızdım
Oysa sen bir kadavrayla bile
Neler öğretebiliyordun insanlara.

Ne çok isterdim;
Elinin altında
Gözünün önünde bir kadavra olmayı.

Belki bir gün...
Her zamanki gibi
Sıradan bir gün.
Yavaşça yanıbaşıma
Yaklaşacaksın.
Ve anlatmaya başlarken
Örtüyü kaldırdığında üzerimden,
Sende yıkılacaksın.
Sende benim gibi çaresiz,
Sende benim gibi
Belki de çıldıracaksın.