Kadavra... Şiiri - Bahtiyar Arslan

savruldum
ve yattım hemen yanına
şimdi kesiyor cerrahın biri beni
sen yıka
sen tuz bas kesik yerime
nasılsa ablam yok
az önce öldürdüm
kendim öldüm…

şimdi dur kesiverme yüreğimi
öperdi bir dal gibi ablam
usulcak kanamıştım
sen görmezsin bunu
yüreksizlere görünmem
şimdi beyaz bir yağmura ver beni
yıkasın külden cesedimi...

kadavrayım demeyeceğim
öleli yüzyıl olmuş
kokmuş nefesim
en son senin yanında kusmuşum sevdayı
sana ait sevdayı
şimdi etindeki cebine doldur beni
beni senden yarat yeniden
ama sakın sevme
kadavrayım demedim
çoktan öldüm...

şimdi sen benden de betersin...