Kaçtım da Köyüme Sığındım

Bir zamanlar memur olmak istedim,
Görüp, duyduğumla aklımı yedim,
Sustum, hiç kimseye bir şey demedim,
Şerden kaçtım, ta köyüme sığındım.

Gördüm, köyde gece gündüz karışmış,
Köpek-tilki, kedi-fare barışmış,
Sahtekârın sakalı bir karışmış,
Nerden kaçtım da köyüme sığındım?

Köyde dahi dönülmüş hep köşeler,
Tarlalarda çeşit, çeşit şişeler,
Şimdi tavuklar horozu kişeler,
Bardan kaçtım da köyüme sığındım.

Köyde bile geçerliymiş bu ferman,
Kör tuttuğun becerirmiş her zaman,
Görene de, köre de dikkat et aman,
Körden kaçtım da köyüme sığındım.

Sığın da köyünde huzuru ara,
Köpekler yüz vermez artık zavara,
Burada kar, tipi, fırtına, bora,
Kardan kaçtım da köyüme sığındım.

Ey Çoban, o yare döndür yüzünü,
Uzak kalıp, yaralama özünü,
Hep yanık tut yüreğinin közünü,
Yardan kaçtım da köyüme sığındım.

(27.11.2010 - Ankara)