Kaçtım Ben Şiiri - Melih Maviduranlı

senelerden kaçtım ben depar halinde,
sahi kaçtım ben, neydi rakam son hanemde.
ilaç miıdır zamanın her dozu.
peki ya damarları patlatan saat dilimlerine ne demeli.
her saniyesi hatırlatır varlığından yoksun kalışımı.
onu bunu bırak geç bunları zaman, ya da geçme durmasını bil biraz da.
yolsuz kalmadı belki bu aşk, her sokağı adres bildi.
bildi bilmesine de yolda kaldı ''bi el atalım şuna''diyemedi, bomboştu belki eller
ama parmaklara dolanmıştı sarmaşık gibi faturalar,sigaralar,telefonlar,yalanlar,yalanlarla dolanlar avuçlardı hep.
ask utanmasıydı bir kızın ilk öpüşme arifesinde. bilmiyordu elini tuttuğu an yatağa giden yola uzanacağını boylu boyunca
bilmiyordu gözlerine oturduğu an aska açılacağını düğmelerinin
bakışlarını kaçırma isteğiyle ona kaçma isteği çarpışıyordu aralarında. kalbi de çarpıyordu üçe beşe katlıyordu zevkini
son olarak nerde kaldım, nerde çaldı bitiş düdügüm. galiba aşk da bir maç, centilmenlik şart, imanda altıncı şart, bu kaçıncı kaçak aşkım, sahi kaçtım ben...