Kaçalım Uzaklara Şiiri - Yasin Evliyaoğlu

Çıkmazlar insanı çepeçevre sardığı zaman,
Uzat elini uzanan elime, kaçalım uzaklara..
Düşünmeden maviyeyi ve haviyeyi, terki diyar edelim,
Ne sorgu olsun ve nede hesap..
Zor be gülüm dikenli gül bahçesinin yollarında raks etmek..
Ama ne yapalım kaderimizde dolular, tufanlar varmış..
Ezgiler kulağımıza hoş gelirken, sevgi şarkılarını mırıldanalım beraberce.
Koşmak, kaçmak hayatımız olmuş böyle kabul edelim!
Hiç kimse karışamasın, üçüncü kişiler yok olsun bizde..
Sen çok uzaklarda bense meçhule yol almış bir teknede!
~Rüyalarıma girmeyi bırak, nâzar eylesin gözlerin gözlerime...
Ömrümüz solmakta, son trenin vagonu yanımızdan geçmekte...
Yahşihan'dan (Harput) kavşağına geldim sessizce;
Başım yerde gözlerim nemli gelmeyecegini sezmekte!
İmtihanım hep ağır böyle, kayıplar yaşamakta kalbim!
~Sen hep telaşlısın, kızgınsın öyle,
Bense sakin sabırlı el açıp beklemekteyim!
Her insanın emel-i sevdiğini dilemekte.
Duygularımız esir alır bedenlerimizi,
Son treni kaçırdık yaya kaldı ayaklarımız...
Bir başıma yol alacağım, yorularak uzaklaşacağım;
Azar azar yok olacaksın, her adımın (da) bende...