Kaçmak ama kendine! (Serbest)

Bir’in bir’den kaçması olmasın hiç,
Kalan hiç’dir o zaman...
Üstelik,
En olmadık zamanda.
Çıplak gecenin soğuğu, çığlık çığlığa
Sudaki izler, silik...kırık!
Bir varmış ben, bir yokmuş ben,
Kalbim bir yara kabuğu, kanaması içe,
Dokunduğun, çocuk ağlaması sesim.
Buz kesmiş demirin tuzağı bu,
Tepelerin gördüğü hayalin yokluğu, bakma!
Zaman aşan zamanda bak
Her yolun çatağı bir bilmece,
Kir...pas, nasır ellerim,
Serinlikler, ellerimi okşuyor,
Yüzüme çarpıyorum serinliği,
Kan sızan yüreğim ısınıyor!
Önümdekine bakıyor gözüm,
Sıra ben de mi?
Bilmiyorum...
Çığlığımı ıslık yapıyorum,
Önüme düşüyor,
Karanlığın içine dalıyorum,
O karanlık ki
Işığım, nurum sanki,
Kaçacak yerim kendim,
Kendime kaçıyorum...

11.01.2010/02.30