Kaçmak Şiiri - Sedat Yükseker

iliklere kadar
kurusavar bir yağmurla koşarken
kulağımda ki radyoda
postmodern bir türküyle
kaçtım buralara
oralar benden öte dursun
bu yakaya bakanların
yakaları kaybolsun..

düşünüyorumda son anı
tam hatırlamıyorum
senden kaçırırken
küllerimmiydi
karanfillerin dibine serptiğin.

bu yakada
bir ağaç diktim
adı unut
dallarıyla gelecek
yeni bir umut

umduğumu unuttuğum zamanlardan
sana kalan son bir şey gönderiyorum
bu yakadan değil tabi ama
o yakada
yaka yaka
kül etiklerinin anısına

daha iyi anlıyorum ki
kaçmak yer değiştirmek
uzaklaşmak değildir aynı zamanda
bakarım da süslü bir kadının
süssüz çorabına