Sorulardan,
Hesaplaşmalardan,
Yalanlardan,
Belki de doğrulardan kaçıyorum...
Gözlerden,
İhanetten,
Bağlanmaktan,
Bağlanıpta kopamamaktan kaçıyorum...
İnsanlardan,
Yaban ellerden,
Yaşamdan,
Kim bilir belki de ölümden kaçıyorum...
Tapılası güneşten,
Uykusuz geçen geceden,
Soluduğum zehirli havadan,
Yeryüzüne lanet yağdıran yağmurdan kaçıyorum...
Konuşmaktan,
Konuşupta eleştirilmekten,
Kaybetmekten,
Belki de şans eseri kazanmaktan kaçıyorum...
Kendimden,
Aynalardan,
Unutmaktan,
Kim bilir belki de unutulmaktan kaçıyorum...
Hayattan,
Düşünmekten,
Yazmaktan,
Belki de yazamamaktan kaçıyorum...
Mis kokulu çiçeklerden,
Vazgeçilemez bebeklerden,
Tüm yasakları görmekten,
Kim bilir belki de görememekten kaçıyorum...
Mine Polat
Mine PolatKayıt Tarihi : 12.6.2010 19:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Şiir harikaydı,beğeniyle okudum,emeğinizi kutluyorum..
Düşünmekten,
Yazmaktan,
Belki de yazamamaktan kaçıyorum...
Mis kokulu çiçeklerden,
Vazgeçilemez bebeklerden,
Tüm yasakları görmekten,
Kim bilir belki de görememekten kaçıyorum...
Anlamlı ve güzel; tebrikler... 10 puan +ant. Sevgiyle kalın...
Kaçma!
Son durağın aynı yerdir...
Yaşam, uzun yürüyüşlerdir...
Uzaklar görünüyorsa eğer,
Bitmez dediğin yollar bile biter...
İşte orası belki son kavuşma!
Bir damla sakladığın ümitlerdir
Burdan da sakın kaçma, kaçma!
Fark ettin mi, yakınındaki dikenlere basma!
Ve birgün aniden ömür biter;
Kim der,
Kaçma!
(18.06.2010 10:00-Adana)
Arif Tatar
TÜM YORUMLAR (5)