Kaçıyorum Şiiri - İlhan Seyfi Türker

Güneş aydınlatmaz artık beni,
Buğulu akşamlardan kaçıyorum.
Sensizliğe ve sessizliğe doğru,
yavaş yavaş
ağır ağır,
sessiz sessiz kaçıyorum.

Kaçıyorum,
bir yerden belki birilerinden
kaçıyorum özgürlüğe doğru.
Buğday tarlalarına akşam güneşini seyretmeye
kaçıyorum.
Güneş aydınlatmaz artık beni
kapkara olmuş yüreğimi.
Karanlığa kaçıyorum.

Ne güneş ne ay ne yıldızdır korktuğum
gecelerden de korkmuyorum.
bir korku varki bedenimde
anlamıyor
kahroluyorum.
Üzerimde tonlarca beton
kemiklerim sızlıyor üstelik
iliklerime kadar donmuşum
üşüyorum.

Kaçıyorum.
Anlayamadığım, anlatamadığım,
anlayamadığınız, anlayamadınız, anlamadınız.
Duygularımdan kaçıyorum.

Gözlerden uzak, gönüllere yabancı
matemli gecelere veya herhangi bir yere.
Sınırsız arzuların
pervasız mutluluklarla birleştiği yere.
sanmayın ki sizden kaçıyorum,
aslında ben
aldım başımı
gidiyorum.

Ama sormuyorsunuz bu gidiş nereye
korkmuyor musun?
Evet korkuyorum.
Gerçeklerden,
insanlardan,
acılardan.

Ama olsun aldım başımı gidiyorum işte.
Var mı itirazı olan
kaçıyorum.