Her kahve içişimde her gökyüzüne baktıgımda
Hep seni hatırlıyorum hep seni
O gökyüzünün maviligine her dalışımda
Gözlerin geliyor aklıma dayanamıyorum
Kaçırıyorum gözlerimi birden egiyorum başımı
Yeter ki görmeyeyim o maviligi
Her kahve yudumladıgımda gülüşünü hatırlıyorum
O bütün kederleri unutturan yaşama sevinci veren gülüşünü
Aklıma geliyor senin yoklugun atıyorum elimden fincanı
Korkuyorum.....
Kaçıyorum artık seni hatırlatan herşeyden ve heryerden
Yürüdügümüz yollardan kaçıyorum
Gittigimiz yerlerden kaçıyorum
Seni hatırlatan herşeyden ama herşeyden kaçıyorum
Çaresizce....
Bilmiyorum ne yapacagımı bilmiyorum..
Atıyorum sana ait ne varsa bende yırtıyorum
O güzel fotografları yakıyorum ateşte
Sanki seni bana unutturacakmış gibi geliyor
Fotogroflarla birlikte yanıyorum
Tutuşuyor sanki atan ellerim
Alevlerle birlikte
Ama unutamıyorum işte unutamıyorum
Malesef biliyorum unutamayacagım hep acı cekecegim böyle
Kalbimden atamayacagım seni
Ve atamadıgım her an bin kere ölecegimi de
Biliyorum....
Kayıt Tarihi : 10.8.2007 22:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!