Kaçıyorum Şiiri - Mesut Özkan

Kaçıyorum,korkuyorum
Kendi gölgemden bile
Pamuk ipliğinde kaderim
Ha koptu ha kopacak.
Yarınlara bel bağlamaktan
Ve uyanmaktan karanlığa
Yorgun düştü bu beden
Umut ekip,hüzün biçmekten
Ve izlemekten
Hep buğulu gözlerle dünyayı.
Yüzümde zoraki gülüş
Kan ağlarken yüreğim
Sessiz çığlıklar
Yakarken gırtlağımı
Nereye kadar Polyannacılık?
Bıçak değil kemiğe
İnmişken ta iliğe.