Kaçıyorsun Vefasız Şiiri - Ahmet Çelik

Çölde serap misali çok uzaktan tanırdım
Huzur kaplar içimi önünde dolanırdım
Birlikte doğmuş gibi ruh ikizi sanırdım
Dünyamız yaşlandıkça kaçıyorsun vefasız.

Beraber hayal kurar atiden umutluyduk
Karnımız aç gezsek de onunla hep mutluyduk
Aldırmazdık düdüğe zamane komutluyduk
Bahtımız karıştıkça kaçıyorsun vefasız.

Bir sevda ateşine kuralları silmiştik
Hem de bir birimizi büyük aşkla sevmiştik
Vuslat olacak diye ölümüne evmiştik
Saçımız ağarınca kaçıyorsun vefasız.

Haklı haksız demeden kendimizi kayırdık
Evin tek odasında aynı tende uyurduk
Küçücük ayrılığı uğursuzluk sayardık
Yüzümüz buruştukça kaçıyorsun vefasız.

Bir süngüçlük mesafe hasret soktu araya
Suda balığa benzer vurdu şimdi karaya
Dostla düşman değişti tuz basıyor yaraya
Etimiz sallandıkça kaçıyorsun vefasız.

Bırakıp gidiyorsun firak vakti gelmeden
Sorduğum bir soruya cevap bile vermeden
Gel diyorsun arkamdan gerçekleri bilmeden
Belimiz büküldükçe kaçıyorsun vefasız
Kabrimiz eşildikçe kaçıyorsun vefasız.

18.02.2014
Ahmet Çelik
Ceyhan