Kaçıyorsun Şiiri - Aykut Karslıoğlu

Tutuyorum,

Sımsıkı tutuyorum seni...

Hayır! Ellerimden kaçıyorsun.

Kaçak bi ömre çabalar kurban ediyorsun kazanılmamış aşkları kaybetmek için...

Ben sana tutunuyorum,

Hayata tutunuyorum.

Sen kaçıyorsun...

Mutluluğa sırtını dönmüş, arkana aldığın aydınlığın karanlığa attığın adımlara düşürdüğü gölgeyi izliyorsun,

Gidiyorsun...

Benim de seninle geldiğimi bilmiyor musun?

Sevmiyorsun...

Korkuyorsun...

İki kişilik korkulu senaryolardan kaçıyorsun,

Tanıdığını sandığın beni aslında unutuyorsun...

Beni bıraktığını sanıp gittiğin her kentte iki kişilik yükler taşıyorsun...

Beni yanında götürüyorsun, bilmiyorsun...

Bense her anımda kalbimde bi dünyayı taşıyorum,

Kalbinin ağırlığının altında çaresizce yaşıyorum...

Bazen hayata verilecek bi şans, siyahın üzerini kapatacak kadar beyaz sayfalar hediye eder insana...

Galiba sen harcanacak sayfalara acıyorsun...

Kaçıyorsun...

Gözlerin kadar yükseklerden düşmeyi göze almış bi deliye korkaklığı tattırıyorsun...

Ruhu içinde olmayan bi beden acıyamaz, bilmiyorsun...

Ne kadar yüksekten düştüğün değil, nereye düştüğün önemlidir...

Düştüğüm yer senin kolların olacaksa,

Gözlerinde, beni bir gün intihar etmeyi göze alacak kadar yükseklerde taşıyabilirsin...

Kollarında hayata tutunacaksam, nereden düştüğüm senin gözünde benim kurduğum hayaller ne kadar değersizse o kadar değersiz benim için...

Amaçsızca yaşıyorsun...

Kendi kuracağın hayallerde kendine acıyorsun,

Gittiğin her kentte iki kişilik acılar taşıyorsun, kaçıyorsun...

Kendini kendinden gizli hayallerde yaşıyorsun,

Hayallerine acıyorsun,

Benden,

Mutluluktan,

Aşktan

KAÇIYORSUN...