Tanımsızlara,belirsizliklere bırakıvermek bir an kendini..
Kaybolmak boyunu aşan sularda.
Senden ötede sen kimliklerine sığınmak
Nedensiz kendinden vazgeçişlerinle..
Acısı dayanılmaz hiç olmadıgın kadar gercek olan senle yüzleşmenin!
Gizlenen sırların günyüzüne adım atarken birer birer..
Korkular salınıyor yaşam hücrelerinin ücra yerlerine.
Bilmeden nedenleri,niçinleri
Sorgulamıyorken..
Kaçak mahkumu oynamaya devam isteği beliriyor içinde.
Bir sevinç sararken bedenini içten içe
Gerçek sen öldürülüyor..
Faili sensin artık bu mechul cinayetin!
Nasıl da bir haz doluyor sen sen olmaktan vazgeçtikçe!
Şizofreniyel bi sancı değil bu seninki..
Sadece toplumcu gerçekliğin yansıması bulasıyordu sen kimliğine
Korkaklık illeti yaşam buluyordu sende.
Bulaşıcıydı biliyorsun?
Sen de muazzam bir konak..
Ve ne yazık ki sen de artık kendinden kaçışlar girdabındaydın!
Kaçtıkça kayboluyordun
Ve en kötüsü neydi biliyor musun?
Hala derin uykulardan uyanamayışın!
Kayıt Tarihi : 12.7.2011 01:39:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!