Kaçış Yok Şiiri - Muhammed Sami Mercimek

Herşey aynı,
Dalgalanmaları göklere paralel,
Yüreklerimiz hariç.
Pas tutmuş zaman,
Sokaklardan ülkelere ve oradan da atlaslara,
Yani sıkıştırılmış bir kışlık elbise mekan,
Insan olmaktan daralmışlığımızın yanında.
Işte arzuhalin en içten yanı,
Herşey aynı...

Kaçış yok,
Birer uslu kaçak mahkumlarız,
Firari fırtınalara kapılır,
Olmayan da olanı,
Varlıkta olan da yok olanı,
Kısacası bizde olmayanı ararız,
Kısır döngüsünü kurduğumuz duvarlarda,
Betondan yüreklere gül satarız,
Bizler birer uslu kaçak mahkumlarız...

Kaçış yok,
Ölüm,
Bir kurtuluş risalesi,
Ak mürekkebi göremeyen ağmaların,
Kara düzen bakkal defteri döngüsünde,
Biz bir kafeste sıkışmış hemstırların,
Adil havlu atma bahanesi,
Ama kaçış yok,
Doğum,
Başlanılmış bir başlangıcın,
Yeniden tekrar etmesi,
O şahdamarda iken,
Damardan alınan sancıların,
Yorgun gönüllere,
Yeniden ikamet etmesi...

Kaçış yok,
Hiçbir şey yetmiyor,
Sürgün zamanların acısını,
Secde ikindisi zamanlarda avutmaya.
Sen deyip geçiyoruz,
Aşkla acımızı bir başkasına yıkmaya,
Ama susmuyor, doymuyor kalp,
Işte bu insan olmanın en garip yanı,
Herşey insanda aynı...