Kaçış Şiiri - Dilek Özdemir

Sür arabacı atını
ardıma dönüp bakmadan
terk etmeliyim bu anılar tapınağını

ardıma dönüp bir baksam
saçlarımı görürüm, simsiyah
kutsal rüzgarlarla dağıtıp
avuç avuç bir sevdada bıraktığım

insanlar görürüm kaybetmiş
mezarı üzerine oynadığı kumarı
ve bilir misin arabacı bu kentte
ölümlerin en uzunu yaşanır

yorgun martıları görürüm ardımda
tutsaktır martıların en beyazı da
duyarsız bulanık sularda
kırıntı doyumlara mahkum

sevgilimi ve her şeyimi görürüm
sür arabacı hızlı sür
terk edebilmek de cesarettir biraz
günü gelince doğurduğun çocukları