Kaçış Şiiri - Mustafa Öztürk 8

Buluşuruz bir mavi kıyısında,
Gecenin yarısında,
Kalbimin yarasında...

Sen içini dökersin, ben toplarım,
"Çare var mı?" dersin, ben yoklarım;
"Var!" derim, saçlarını koklarım...

Sonra sitemkar bir tövbeye sığınırız,
En afili günahları yakarız...
Buluşuruz bir mavi kıyısında;
Karanlığa uzaktan bakarız...

Bir kaçış yazarız kağıttan gemilerle bilmem kaç mil uzağa,
Kalkıverir tüm şehir bizi bulmak için ayağa...
Gözlerin kıvılcım olup tutuşturur geceyi,
Çıkarız elbet gün doğmadan karaya...

Özgürlüğe kanat çırpan martılara bakarız,
Simitten bir parça koparıp onlara da atarız,
Bize yeter, umutsuzluğu kumlara yazarız;
Dalgalar süpürüp götürür,
Kaynatırız bir kahkaha araya...

Bölüşürüm elimdeki son hayali seninle,
Bir avuç tebessüm katarsın üzerine...
Biraz umut ve biraz da cesaret;
Yıkılmam, dağlar gelse üstüme!

Son bulur hasretim, derdim, kederim
Kardelen misali karlar aşıp, biterim
Seninle iyiyim, ben sensizken beterim;
Vermem seni ellere, verseler dünyayı elime!

Bu bir kaçış, ta ki kaybolana dek...
Yazsınlar hükmümü hükümsüzlüğüme ek;
Arayışlar cesurdu oysa, buluşlar ürkek!
Çekip giderim, bir türkü dolayıp dilime...

- Mustafa ÖzTürk