Kaçış Şiiri - İsmail Özkan 2

Ayrılık vurdu beni doğrulamadım daha yerimden.
Özlemin sardı beni geçiyorum galiba kendimden.
Biçare bıraktın beni, ne istedin ki kalbimden?
Yorgunum, bitabım artık, saklanırken gözünden.
Dünya bir yana sen bir yana derdim içimden.
Ruyetin için bile neler vermezdim benliğimden.
Görmek için hatta bir parça tebessümünden,
Dikenli yollarsa bile aşardım, geçerdim serden.
Noldu şimdi? Kaçırıyorum gözümü gözünden.
Noldu şimdi? Kanıyor gönlüm delice derinden.
Ah, kalbim nasıl dayansın, söküyorum yerinden.
Derin bir kaçıştayım sanki, senden ve kendimden.
Bükük boynum, yaşlı gözüm, keder ve hüznünden.
Döker ya hani ağaç yaprağını bir bir güzden,
Dökülüyorum ben de dayandığım her şeyden.
Döküyorum gözyaşı bir bir, yorgun gözlerimden.
Kuruyacakcasına pınarı, ama değil ki keyfimden.
Ne hale getirdi bu duygu, aldı onlarca ömrümden.
Vuslat bekliyorum şimdi, bir şey gelmez elimden.