Kaçış... Şiiri - Muzaffer Karabulut

Kaçış.
Kimden ve neden.
Kaçış,
Kendimizden.
Neden saklanırız,
Neden olur olmazlara başvururuz,
Neden yüzleşmeyiz kendimizle.
Bir sır perdesi var,bizi bizden uzaklaştıran.
Bir rüya aleminde yaşarız nedense.
Sahte yüzler,
Kimliksizlik sarmış herbir yanımızı.
Girift ilişkiler,
Entrikalar,
Vurdumduymazlıklar,
Doyumsuzluklar...hürcelerimizi sarmış.
Ne zamana kadar kaçabiliriz kendimizden.
Örtünme, makyaj,saklanma nereye kadar.
Neden:
Yenilenmeye,öğrenmeye, gelişmeye açık olmayız.
Kaçış yollarını, zoru kendimize huy ediniriz.
Aslında öğrendiğin oranda yaşarsın,
Ögrendiğin kadarıyla çözersin yaşadığın alemi.
Hiçbirşey tesadüf değil.
Mutluluk resmi senin beyninde ve senin uygulama alanında.
Kılavuzumuz hep başkaları olmuş nedense.
Sorgusuz,sualsiz;nedensiz,niçinsiz teslim olmuşuz bunlara.
Dünya ne kadar zamandır var,
Sitemler,ideolojiler,İnançlar neden geldiler,
Neden değiştiler,
Çağlara ve zamana uydular;uyum sağladılar.
İnsan,insanlık bunların peşindeyse niye farklılıklara saplandılar.
Dün ile bugün arasındaki fark ne.
Neden: insan ve insanlık hâlâ din üzerinden nemalanır,
Kutsallar kirletilir,
Bunlar üzerinden rant sağlama yoluna gidilir.
Kimin kimden üstünlüğü varki bazıları diğerlerine akıl ve fikir verirler,
Kendilerini zamanın kurtarıcısı, yol göstericisi olarak sunarlar
Ve biz onlara körü körüne bağlanırız,itaat ederiz.
Tarihte bunlar entrikalar çevirmedilermi.
İnsan ve insanlık hâlâ neyin peşinde.
Çözünürlüğü gereken sırlar alemi önümüzdeyken uğraştığımız şeylerin farkındamıyız.
Yüzleşme kendimizde,
Kendi iç dinamiklerimizde olmalı yalın ve sade.