Kaçış Şiiri - Zühtü Bakır

Yıkılmış gönülle gezdim dünyayı
Şaşırmış insanlar atmış vefayı

Kendimi çirkin gördüm aynada
Üstüme alındım her kahkahayı

Gözlerden ırak olmak tercihim
Bahçeler dururken seçtim sahrayı

Güneşi düşmanım bildim böylece
Başıma taç ettim bulutlu ayı

Sevgiliden korktum uzakta durdum
Ateşe döndürdüm ben bu sevdayı

Bakışlar sırtıma ağır yük verdi
Çevirdim kalbime ateşli yayı

Mazimin büyüktü bunda etkisi
Islattı küçükken gurbetin çayı

Hasret ırmağında yüzüp yoruldum
Dalgalarla kayıp ettim yuvayı

Nereye gittiysem başımı alıp
Acı ile tattım hep bu yarayı

Ürktüm aynalardan sakladım yüzü
Tatmak istemedim gamlı havayı

Yüzümün gülleri dikene dönmüş
Umamazdım zaten candan faydayı

İçime gömülüp kayboldum artık
Silip atamadım bahttan karayı

(12.01.2000)