Kaçış Şiiri - Rahmi Vidinlioğlu

Gelir gibi yapar hep sahte sevgililer,
gelir gibi yapıp çörekleniverirler sevdanın tan yerine!
İçinde anlamsızca bir kaçma isteği,
şiir yazarken klavyeleri parçalayan parmakların
ve delirircesine içtiğin biralar...
Winamp’ta son ses Düş Sokağı! Kaçarsın...

Kaçmak zorundasındır, mecbursundur!
Geçmişten getirdiğin
ve geleceğine kök salmış bir sürü yalan vardır!
Yalanlarının arasında yalınayak kalmışsındır artık!
Kaçarsın!

Tam sevgilinin ellerini tutacakken,
tam bakacakken sevgilinin hüzün büyüten gözbebeklerine,
avuçlarında taşıdığın kanların ağırlığını
İstanbul boğazına boşaltırsın!
Sevmişsindir! Gerçekten sevmişsindir!
Ama kaçmak zorundasındır!
Dört yanını sarmıştır şizofreni ve kaos ve antipsikotikler;
ki sen en çok Risperdal'ı tanırsın!

Kaçmak zorundasındır!
Gerçeğe tercüme edilemeyecek bir sürü yalan vardır,
"Elde ettim, yeter! " diye düşündüğünü sanırlar,
geride bıraktığın boşluğun içinde kaybolduğunu düşünmezler!
Sen terk etmişsindir! Suçlusundur!

Sadece bu, sebebler önemsizdir onlara göre!
Sen neden terk etmişsindir?
Neden çatlamıştır gözbebeklerin kanarken!
Avuçlarını kör bir jilet gibi kesen İstanbul geceleri
kaç kez intihara yöneltmiştir seni?
Bunları düşünmezler!
Onlar yalnızca yaratılan boşlukla ilgilenirler!

Güzel tanrıçalardır onlar,
saçlarında taptaze intiharlar besleyen!
Neden kaçtığını anlayamazlar!
Daima mutlu edilmeyi hak etmiş tanrıçalar,
şizofreni nedir bilemezler!