Rafta asılı özlemler çokluğundan,
Sürgülerini çekiyorum kalp kapakçıklarımın.
Böylece, gömmüş oluyorum, sesimi sessizliğe.
Sonunda, bu sabah anladım!
Ruhunun atlasından kurtulmam için,
Bakmamam gerek pencerene.
Kara gözlüm bu ayrılık yetişir,
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
Devamını Oku
İki gözüm pınar oldu gel gayrı.
Elim değse akan sular tutuşur
İçim dışım yanar oldu gel gayrı.
Ayların sırtında yıllar taşındı,
unutmak kolaymı
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta