Kaçış Şiiri - İsra Ahmedoğlu

bakıp önce göğe, sonra gözlerime
bitkinliği yeni öğrenmiş
yerden bitme bir ergen gibi
ölüler ferahlatamaz içini diyorsun
üstelik kimse meraklısı değil artık yaşamanın
pişmanlıklarından yavaş yavaş çekerek ellerini
bana doğru uzatma sakın!
kaç yıllık tozu birikmiş saçlarımda yaşamın
gizemsiz ve çırılçıplak gövdeler arasında
gölgeleri ve ölüleri kıskandığımı hiç inkar etmiyorum
umuda bin kırbaç vuran kararlardan
gittilerden, geldilerden
yüreksiz savaşlarından gözlerinin
yanan bir gemiye hapsetmek istiyorum kendimi

bu kez ne senin gözlerin, ne benim gözlerim
ne onların düşleri, ne senin düşlerin
engel olmamalı bana
kederlerden aynalara bakıp
yüzünü bulmak istemiyorum artık
ölümü kimse ısıtmaya çalışmasın
ama dağınık saçlarımı bile düzeltmeden elbet ben bir gün kurtulacağım
meraklısı olmadığım yaşamdan
bu gizemsiz ve çırılçıplak gövdelerden
ıssızlığıma sımsıkı sarılarak
bir seher vaktinin ağzını bıçak açmazken
hiç dönüşü olmayan bir kaçışla elbet.