Kaçış Şiiri - Mehmet Çağdaş Küçükduman

Mehmet Çağdaş Küçükduman
100

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Kaçış

Ölmüş bir yürek taşıyorum vücutta
Ölümü mahkum etmek lüzumsuz ki
Sonbaharın sarışınlığında görüyorum biçareliğimi
Yürüyen merdivenlerde bedenim ağır aksak
Ağır ağır çıkıyorum bu basamaklardan
Hayatın süratlisi öğütür yalnızlığı
Gözyaşlarım boşuna düşmüyor toprağa
Ankara’nın bozkırlarını yeşertiyorum içimde
Ağaçlara meyveler çiziyorum gönlümce
Hasatsız kalacak fidanlar dikiyorum sahralara.

Hikayem yok benim
Ve yazmak istemiyorum sükut yüklü ömrümü
Viraneliğim bende kalsın
Tüm binaları yıkılmışken düşsel dünyamın
Camilerim dimdik ayakta
Hacı Bayram’ın avlusunda
Ölüler ve canlılar yan yana
Musalla taşında uzanmış yatıyor bir hayat
Namazı kılınandır ruhuna azat veren
Musalla önünde namaza durandır
Ölüme en kısa mesafeden bakan
Bir fidana toprak atarcasına
Toprak atan bu aciz bedene.

Günahlardan kararıyor kefen
İşte yapayalnızsın
İnsanlar yukarıdan geçip geçip gidiyor durmadan
Asıl yalnızlık ruhunun mezarlığında duruyor hep
İnsanlar içinde yalnızdır insan
Dostlar içinde dostsuzdur insan
Işıklar içinde ışıksızdır insan
Köleliği aşkta yaşar her insan
Ve yaralamaz bu kölelik vicdan kalıntılarını.

Perdeleri yırtılıyor toplumların
Her şey en olağan
Bir biziz anormal
Haykırınca hakikatleri tüm dünyaya
Mahkum ediliyoruz sabahsız gecelere.

Ben yokum bundan böyle
Perdeler kapansın ömür sahnemin üstüne.
ANKARA / 2007

Mehmet Çağdaş Küçükduman
Kayıt Tarihi : 11.6.2013 19:36:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Mehmet Çağdaş Küçükduman