Kaçış Şiiri - Sezer Melek

yıkılmış, viran olmuş kentimin izbe sevdaları
bırakında göç eyleyim kaf dağına
azat edinde gideyim...
mektuplarımı sakladığım kara sandık,
sıvası dökülmüş duvarlarına resmini çizdiğim odam,
içimi döktüğüm denize nazır banklar.
ne olur gelmeyin üstüme,
sizde üzmeyin beni.
ucu yakılmış resimler
siz de yerin dibine girin.
suya hasretinden bana kin duyan begonyalarım,
boy aynasına kıstırılmış resimlerde
mutlu gülen iki yüz
siz de unutun beni...
her gün yürüdüğüm sokaklar,
sönmüş ışığıyla bana göz kırpan sokak lambası,
bana tepeden bakan ay
sizde kapatın ışığınızı da gideyim
ağlarken görmeyin...
üstüne basıp geçmediğim yollar
affedin beni.
bütün yollarım ona vardı,
menzilde o vardı.
siz mezarda yatan ölüler,
beklemeyin beni.
başka diyarlarda
çekilecek daha çok çilem var.