Kaçış Şiiri - Ahmet Köken

Ne bulgur bulgurluğunu kabullendi
Ne düğür ayırdında düğürlüğün...
Tükenip gitti ömrüm tutsak yaşamalarla
Hiç bilmedim
Sahi nasıldır tadı özgürlüğün? ..

Şeytan böyle dürtüyor demek ki adama
Terk edip gitti düşlerimi bütün korkularım
Ceketim dalımda işte,ayaklarım kendinden emin
Ve keyfi yerinde otuz üçlü kehribar tespihimin
Sigaramı da yakmışım koyu dumanlı Muş tütününden
Ohh! ..

O da ne?
Sakın ha dönme geri
Bir ses uğuldar beynimde inerken merdivenleri:
”Ziyan olacakmışım, pişman olacakmışım…”
Olsun…

Düşmüşüm bir kere yollara yalnızca kendimleyim
Kim takar artık uğultuları falan kim
Atım da epeyce bu akşam ben de epeyceyim
Tutmayın beni
Dimyat’a pirince gideceğim…

Ahmet KÖKEN