Kaçış Şiiri - Erhan Tabak

ani bir şekilde düşürdüm
gözlerimi önüme
bulutların kuyruklarını kısalttığımızdan beridir
yıldızlarla
böyle olmalıydım

bizanstan kalma alaca bir karanlık
nasıl buyur etmişse içime
öyle şaşarak bakıyordum
kendime
sudaki yansımalarımda

ne yaşandıysa isadan sonraydı
hep benimkiler
oysa iyi bilirdim
karanlık odaların incecik süzülen
ışıklarında çıplak tenlerde raksı
pek de iyi bilmediğimmiş
öyle demişti o gün
yağmur aralandığında, bir dost
olsun diyemedim ama
başka türlü nasıl düşerdi aniden
gözlerim önüme

isadan sonraydı ama
senden önceydi
hepsi senden önceydi

bak güneş çıktı
haydi özlediğimiz kokulara koşalım
gök maviliklerine, kırlangıç sevişgenliklerine
papatyaların dansına koşalım

haydi güneş çıktı
gözlerim önüme düşmeden
bu şehri terkedelim.