Kaçış Şiiri - Fatma Adıgüzel

Önce vücudunu vücudumdan soyutla
Teninden ne kadar uzak olursam,
Ruhundan uzaklaşmam o kadar kolay olur
Sevişme benimle!
Yavaş yavaş sır ol
Gözden uzak olan gönülden uzak olur
Yerin yurdun,cismin yitip gitsin
Belki üç beş gün, telefondaki sesin gelir
Derken o da biter
Hayalin kalır geride
Belki günlerce düşlerime gelirsin
ne yazık! Varlığın hayal ve rüyadan ibaret
bu dünyada sana kavuşmak çölde görülen serap gibi
ya ahiret?
Bu günahkarın ordan da ümidi yok.
Bu garip, tamamen ümitsiz…

Gönül mahzun,kırgın ve yergin
Sevgi ve nefretten doğan bir gel-git
Bu cengi hangisi kazanacak
Gönül yılgın…

Bazen sessizlik istiyorum:
Ne görmek ne duymak.
Belki bu illetten kurtulmanın tek yolu bu!

“Verdiklerime sevin,
Yetinmeyi öğren.” diyorsun
Bir yetim çocuğum ben
Daha iyi bir hayat sunulanı görünce
Boynum bükülür,
Yüreğimi avuntular paklamaz.

Bahtsızlara ya vazgeçmek
Ya da cinnet düşer,
Vazgeçmeye koyuluyorum yeniden,
Cinnetim olma,vazgeçemediklerinden olma!

Önce vücudunu vücudumdan soyutla,
Sıcaklığını al götür uzaklara,
Sana hapsettiğim bedenimi azad et
Çünkü ruhum bedenimin tesirindeyken
Kurtulamaz bu onursuz acıdan.
Önce bedenimi, sonra ruhumu terk et…