Kaçış Şiiri - İsmail Ateran

Sabah olmak üzere, gökyüzü koyu mavi
Havada hafif bir esinti var
Horozlar ötüyor uzakta, yapraklar hışırdıyor
Biraz ilerde derede akan suyun sesi geliyor
Bir meçhulu beklemeye doğa destek çıkıyor
zevk katıyor beklemenin yorgunluğuna

Esen vakti esiyor yine...
Kokusu doluyor içine; kırağının ıslattığı çimen kokusu

Böyle çekecek içine, böyle sevecek
Her sabah öncesi böyle bekleyecek...

Ve bu gün; meçhul, kabanının üzerinde odaya girince
Verdiği serinlik hissiyle serinletecek yanan yüreğini
O gelecek! o gelecek, tatlı bir serinlik esecek

Araba büyük bir şehre giriyor bir sabah vakti
Caddeler bomboş, şehir esniyor
Simitçi çocuklar erkenci
Onlar da esniyor
Taksi ilerlerken cadde de
Güneş yüksek binaların arasından
Bir görünüp bir kayboluyor

Mola veriyorlar bir sabahçı kahvesinde
Bir masaya oturuyorlar
Konuşmaya korkuyorlar; yaşayacak çok şey var!
Çay kazanından buharlar çıkıyor
Ve masadaki bardaklardan

Aniden bardak havada kalıyor
Takadı kesiliyor onu tutan elin
Ve ikinciside meçhule
Yerde yatarlarken
Artık o serinliği ikisi de yaşamıyor!