Kaçınılmaz Sonumda Sen

Ayın utandığını gördüm bu gece
Seni gördüğünü anladım ozaman
Güneşle arasındaki diyalog
Konunun sen olduğunu anladım
Güneşe doğmalısın sen doğmalı dedi ay
Lütfen dedi ay lütfen doğmalısın
Yıldızlar hep bir ağızdan evet doğmalı
Gökyüzünde anlaşılmadık milyarlarca ses
Bir şölen mi desem yoksa kargaşamı
Toprak heyecanla alınacak kararı bekliyor du
Eğer doğarsa güneş geçecek zaman
Geçen zaman yaşlandıracaktı seni
Ve kaçınılmaz sonun toprağın mutluluğu olacaktı
Sesimin çıktığı kadar bağırıyordum
Doğmamalısın güneş doğmamalı
Ne duyan vardı beni nede dinleyen
Alınan karar bir kelebek ömrünün yarısı kadar
Zaman tanımıştı bana
Seni gördüm evet seni
Ve hiçbirşeyden habersiz yine gecede
Ayın eşliğindeki gölgenle gezerken
Bir an seslenmek istedim sana
Bağırdım bağırdım duymadın beni
Yanına doğru koşmaya başladım
Benim her adımım da ben den uzaklaşıyordun
İsmini söyledim defalarca ama duymadın
Güneşin doğmasına çok azkalmıştı
Ben yetişemicektim sana dizlerim üzerine çöktüm
Ve ağlamaya başladım hıçkırıklarımı duydun
Döndün ve geri baktın okadar güzeldinki
Ay üzerine bir gelinlik dikmiş
Yıldızlar öyle bir taç yapmışki
Ve iki tarafın dada çocuklar seni bana getiriyordu
Beyazlar içindeydiler ve kanatları vardı
Yanıma geldin beni görünce ağlamaya başladın
İki tane çocuk belirdi yanım da onların da kanat ları vardı
Göğe doğru yükselmeye başladık ve
Ozaman anladım dünyayla artık hiç bir bağımın kalmadığını