Kaçını Düşüncem Şiiri - Tahir Sadi

Gülmeden doymuyorum yorgunluğa
Kaçak uykular geçiyor saatlerimden
Gölgelerin incinmesinden bana ne
Güneşim pansuman müptelası
Kırgınlıklardan seçiyorum neşelerimi
En sevdiğim kendim hep içimde kilitli
Ağaran gökyüzünde kuşları unutuyorum bazen
Terli çamaşır yıkamak kadar sıkıcı oluyor filmler
Saatim sürekli masaya yaklaşıyor
Parmaklarım küllükte dinlenirken
Düşünüyorum bu kaçıncı düşüncem
Ben bile umursamıyorum
Kim görecek evhamlarımı beklemiyorum
Duvarlar,
Duvarlarımdan bıktım evim aşk kokmuyor
Akşam ne renk olmalı kahverengi ya da lila
Işık gibi kırılırım, rengarek ve çok uzak
Kırmızıya benzeyen kurdelalar arıyorum
Yaşamak için yeni kapılar makas önlerinde
İnatçı keçiler yollarda birikmiş, akşam sebepli
Yolunda giden hep izdiham araçları
Bu şiirde hüzün yok, güvercin gibi ürkek
Kız saçlarında beliren örgüleri ben yapmadım
Ellerime bakıyorum ellerim tam da baba eli
İncileri saklayanı bilirim, biraz yılgıncayım
Maviler arasında sıkışan şehir ben miyim
Ûnvanları üst üste binmiş yorgun bulutum
Biraz deniz biraz soğuk biraz da siz gibiyim
Uykumu bölüyor bilmediğim,
Galiba yalnız değilim ıssızzlıktan şüpheliyim
Bilgiler ve ihbarlar masada kalmış
Kırıntılara banıyorum gözlerimi
Çınlayan cam çığlıkları komşu balkonda
Musluk mırıldanıyor kendince
Kahve kokusu, nikotin zıplayan bir sürü kelime
Kaçıncı cümledir bilmiyorum,
Sevgi aralara saklanmış
Saatim sürekli masaya yaklaşıyor
Parmaklarım küllükte dinlenirken
Düşünüyorum bu kaçıncı düşüncem