Kaçıncı Ölüş Şiiri - Pınar Uçar

zaman ilerler
ihanet eder yüzündeki gülüşler
yüreğinde sevgi tortuları
agırlaşan yalnızlıklarda balçığa bulanır gibi
gidecek bir yer kalmamış
bilindik adımlarda geri dönüşler
sabahlar uyandığın sonbaharın hüznünü
kanırtırcasına derinlerine kazır
kendi ölümünü seyredersin
aglayanın yok
yeşil örtülerde çırılçıplak yalnızlığım
sarı yaldızlı söylenmemiş bir sevda türküsüne sarılırsın
söküp çıkarırken yüreğini
kan revan içinde
bir avuç toprağa taşırsın kalbini
cemaati yoktur bu son yolculuğun
nasıl bilirdinizde aramazsın kendi gerçegini
bir sen bilirsin bir sen
bir sonbahar sabahı
musalla taşı gibi soğuk sevdaların bakışlarında
el yordamıyla ararken kendini
bu kançıncı ölüşündür....