Kaçıncı Mevsim Şiiri - Abdulkadir Çakmak

Güz günü dökülen sarı yapraklar.
Mevsimlik bir ömür gitti der gibi.
Soğuk kış günleri, donan topraklar.
Bir hazan zamanı bitti der gibi.

Baharın ilkinde doğa uyanır.
Çiçekler bin çeşit renge boyanır.
Toprağın kokusu Ruha dayanır.
Nefes nefes çeker yetti der gibi.

Eriyen kar suyu ve kardelenler.
Dönüş halindedir, güzde gidenler.
Toprağı patlatan yedi verenler.
Sineye hoyratça takti der gibi.

Cehennem sıcağı yazın döşünde.
Kardelenlerin tek tek ölüşünde.
Ömrün harman harman her gülüşünde.
Biçilen her başak kafi der gibi.

Ömür bu dört mevsim zamana benzer.
Her mevsim başka bir zamanda gezer.
Gün gelir ömrünü gül gibi bezer.
Hasat zamanı dur yeti der gibi.

AKÇA ömür mevsim gibi göçmekte.
İlkbahar, yaz teker teker geçmekte.
Gazel dökülünce hazan biçmekte.
Soğuk kış günleri ati der gibi.