Kaçıncı Hazan Şiiri - Erdal Kale

Yine sensiz bir hazan…
Çıkasım yok yataktan.
Seni, beni, bizi yansıtıyor
Hücremin duvarları
Ve yüksek tavan.
Birbirine karışıyor
Geçmişimle şimdiki zaman.
Bilmiyorum,
Bilmiyorum yokluğunla geçen
Bu kaçıncı hazan…

Fısıltılı bir rüzgâra bırakıyor yerini
Dışardaki sessiz esinti,
Beraberinde getirmiş kokunu.
Koluna taktığı gibi
Süzülerek girip hücremden içeri
Yatağımdan doğrultuyor beni.
Gözlerimden aşinayım,
Gözlerim nemli…
Yağmur geliyor,
Her halinden belli.

Penceremin önünde durup
Damlaları seyrediyorum cama vuran.
Ve bizi
Ve seni düşünüyorum.
Senden sonraki bu kaçıncı hazan…

Havalandırmada buluyorum kendimi bir anda,
Yalın ayak, yarı çıplak…
Üşüyorum,
Yüreğim zemheri ayazında…
Kollarımı açıp iki yana,
Sırılsıklam kulak açıyorum yağan yağmura.
Seni, bizi özlüyorum…
Nasıl da hasret kalmışım kokuna…

Oysa yağmur yağmasa
Sen olmasan her damlada
Bir uğursuzun dahi girmeyeceği şu delikte
Ben neredeyim,
Ne haldeyim…
Kendimi de sorgulayacaktım seninle birlikte,
Sen neredesin diye.
Sayıklayacaktım belki de…
Sayıklarken tükenecek
Seni tüketecektim sol yanımda.
Sonra yeniden çoğalacaktım,
Seni çoğaltacaktım,
Tükendiğimi sezdiğim noktada
Dolanmaya başlayacaktım yine peşinde.
Ranzamın altını yoklayacaktım ellerimle,
Seni arayacaktım
Hücremin her köşesinde.
Demir kapıların ardını kurcalayacaktım,
Haykıracaktım avazım çıktığınca,
Hiç değilse
Gittiğin yerleri anlat diye.

Sonra,
İçlerinde sen olduğun hayallerimle birlikte
Umutlarımı da,
Umut kırıntılarımı da,
Yakacaktım kor ateşlerde,
Baş başa kalacaktım yokluğunla.

Düşündükçe çıldırıyorum,
Hani
Türküler, şarkılar söyleyecektin sen bana?
Aşkı, sevdayı, bizi anlatan…
Şiirler yazacaktım ben sana
İçinde ayrılıklar olmayan…
Artık yüzünü göremeyeceğim,
Artık saçlarında gezinmeyecek ellerim,
Dokunamayacağım parmaklarına,
Bir daha öpemeyeceğim dudaklarından…
Nasıl da kaybetmişim o güzelim yılları,
Avuçlarımdan kayıp giden su misali
Tutamamışım akıp giden zamanı…
Şimdi de kaybetmek üzereyim,
Kaybetmek üzere
Şu beş parasız aklımı.

Her şey bir yana,
Çok sevdim seni.
Gülü uzaktan koklar gibi değil,
Dikenleriyle kanatır gibi ellerimi
Gönüllü sevdim ben seni.
Sol yanımdaki boşluğa sarılıyorum usulca
Yağan yağmur altında.
Kalbim senden yanaydı her zaman,
Senden öte gerisi hala yalan.
Yokluğunun varlığını büyütüyorum içimde.
Bilmiyorum…
Bilmiyorum yokluğunla,
Hasretinle geçen bu kaçıncı hazan…