Kaçıncı Gün Bu Şiiri - Nezir Çakmak 2

Sensizlik rekoruma adım adım yaklaşıyorum. Garip... Bu tarafa yaklaşırken hayattan uzaklaşıyorum. Her gün değil arada bir yazacağım seni. Bekleyeceğim; gelmeni değil, unutmayı bekleyeceğim. Arada bir yazmamın sebebi de bu ya, her gün yazarsam her gün daha çok severim, her gün daha çok ararım seni. Hoş... Olay yazmamakta değil ki, düşünmemekte. Düşünmeden de edemiyorum işte.
Uyandığımda, kahvaltıda, yemek yerken hatta huzurluyken bile...
Sessizim bu sıralar, sanki hayattan soyutlanmışım.
Senden soyutlanınca oldu bu anladım.
Hayat basit bir şey değil! hayatım senmişsin çünkü.
Üç yüz altmış beş gün altı saat...
Aldığım her nefeste, yediğim her yemekte, daldığım her uykularda ve bu karanlık gecelerde...
Sensiz nasıl yaparım, nasıl dayanırım bilmiyorum.
Varlığın ayrı dertti bana, yokluğun ayrı.
Sesin kulaklarımda yankı yapıyor hala, kokun burnumda, sanki hep başın omzumda. Göz kapaklarımda resmin...Yarım uykular...