Duvarlar örersin bazen etrafında
Kimseleri sokmak istemezsin dünyana..
Dokunsalar kopacak sanırsın,
Yok olacak o incecik pamuk ipliğin..
İçerden kitlersin kapılarını
Ve yok edersin anahtarlarını.
Kepazelik, rezillik, diz boyu düşkırıkları
Üzerine sıçrayacak diye
Korkarsın...
Bazen korkudan,
Bazen umutsuzluktan saklanırsın...
Kimseler görmesin istersin umutsuzluğunu
Kimseler görmesin ne denli zayıf olduğunu
Kaçarsın...
Yüzleşmek istemezsin kendinle bile,
Çünkü; avucunda tutamazsın yüreğini.
Ne sahip olabilirsin, nede sahip çıkabilirsin...
O an nefret edesin gelir kendinden. çaresizliğinden
Kaçarsın
Çünkü, bütün korkakların tek çözümüdür...
Öyle işte kaçarsın
Kendine hapsedersin kendini...
Ne konuşmaya vardır cesaretin,
Ne de susmaya..
Sussan için, susmasan ellerin yanacak sanırsın
Ve yine,
Yeniden hep Kaçarsın....
Kayıt Tarihi : 14.12.2012 15:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
sevgili dost,
Bu güzel ve anlamlı çalışmanızı ve sizi yürekten kutlarım.
Emeğinize,yüreğinize sağlık.
Güzeldi......Başarınız daim olsun.
Saygım emeğinize ve sizedir......
TÜM YORUMLAR (2)